♥
♥ क्षण..! ♥
मी विसरुन जा म्हटल्यावर..!
पहिल्या फोनपासून माझ्या कडवट कॉफीपर्यंत तिला सगळं आठवत. माझं कोसळणे पाहिले नाही पण स्वतःच स्वतःला दिलेल्या जखमेवर माझी फुंकर तिला स्मरते. हव्या असलेल्या सगळ्या प्रश्नांची उत्तरे घेऊन माझा प्रश्न तसाच ठेवला जातो. निर्दयी दगड होऊन सगळं तोडूनही पुन्हा तिच्याकडून मी पुजला जातो. उसवायच काय मग? तिचा प्रश्न , तीच आयुष्य हवं ते करो! मला आता फार काही माझ्याकडूनही नको. आहे ते आयुष्यभराचे दारिद्र्य खूप आहे. निदान त्यातही मी माझं समाधान शोधलंय. बाकी एवढंच की, ते सगळं लक्षात ठेवून आता काय साध्य न सिद्ध होणार? माती होऊन त्याची धूळ पण कधीच उडून गेलेली आहे..!
------------------------ ✍मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
No comments:
Post a Comment