घन व्याकुळ..! :)

♥
♥ क्षण..! ♥

घन व्याकुळ..!

डोक्यावरची भाजीची परडी तिने लगबगीने खाली ठेवली. पाण्याचा तांब्या म्हातारीने हातातून अगदी ओढुनच घेतला. वर नारायणाचा ताप काय कमी नव्हता. दारात भर उन्हाची ही महामाया प्रकटली. माझं दार उघडं होत म्हणून धाडस झालं असावं तिचं. अन्यथा अंगणातल्या वाघ्याला न जुमाणून दार गाठण्याची कुणाची ब्याद जन्माला आली नाही. तांब्या घशाखाली रिचवणार होतीच तेवढ्यात मी हटकल तिला. ओट्यावर बसा आधी मग सावकाश पाणी प्या!
शरीरावर कितीही सुरकुत्या चढल्या तरी आपलेपणाने बोलले गेलेले चार शब्द वात्सल्य आणि करुनेला पुरेसे ठरतात. परडी बाजूला ढकलत म्हातारी मटकन बसली. एक क्षण स्थिर होत तांब्या मुखाला लावून गटागटा पाणी प्यायला लागली. उन्हाने होरपळलेला देह असल्यावर भान कशाचं राहतं? त्यात तहानेने व्याकुळ झालेला कोरडा कंठ म्हणजे अधीरतेने तापलेला वाळवंटच. तृष्णा शमल्यावर गंधर्वाने कृतज्ञ व्हावं अन् देवताने प्रसन्न स्मित वदन करावं असे दुहेरी भाव म्हातारीच्या चेहऱ्यावर होते.
म्हातारी : बर्र झालो बगा तुम्हच दार उघड धाडलं. न्हायत आज सुटलेच आसत्ये.
मी : सुटून काय मिळवलं असतं? जीवाचं रान केलं ते काय कमी झालंय का..?
म्हातारी : ते बी हायेच. पन गरीब करनार तरी काये?
मी : ही काय वेळ आहे का भाजी विकायची? त्यातपण गिऱ्हाईक काय मिळतात..?
म्हातारी : गिराईक लई लागो तितेक मिळत्यात पर मानुस एग बी नगं.
मी : मग पोटापाण्यासाठी आतड्याला कशाला पीळ द्यायचा या माणसाने..?
म्हातारी : जगण्यासाटी...
मी : .......... एवढा आटापिटा जगण्याचा मग सुटण्याची चिंता का करायची..?
म्हातारी : चिंता न्हाई. म्हताऱ्याक वचन दिलो हाय. पावसोतच ईल म्हनून.
मी : ते का म्हणून?
म्हातारी : त्यो घनश्याम न्हवं. आन म्या कविता. आमुचो मिलाप पावसोतच. उन्होत न्हाई.
मी : अच्छा! आणि हे ठरवलं कुणी..?
म्हातारी : म्हताऱ्याक दम आस्सल का? त्ये बेनं गेल भर उन्हाक. म्या नगं म्हनलं तरी बी.
मी : तुम्ही कशाला या भर उन्हात मग..?
म्हातारी : ते हैत नं. या भर उन्हात म्हनून.
मी : धत्त! काही तरीच काय..?
म्हातारी : नगो वैतागु. ह्या उन्हाची धग म्हताऱ्याने कशी सोसली तेच बघाया निघते. पर गिराईक हाय का वैरी कळ्याक न्हाई. सावलीतच धाडत बग. पर आज इथवर जीव लई कसानुसा होऊन गेलता. गिराईक बी न्हाई आन सावली बी. तुम्हची आमराई दिसली डोळ्याक म्हनून धरली वाट. त्येत बी तुमच दार उघड व्हतं म्हनून नाईत...
मी : कशाला जीवाची चेष्टा करावी..?
म्हातारी : च्येष्टा नाय. म्हताऱ्याक काळजीच पिरेम जाळ्याक ह्ये समद.
मी : जळाले असेल मग ते आता तर...
म्हातारी : व्हय. समदं जळ्याल. म्हताऱ्याची रग बी आणि धग बी. काय बी हाताशी आलं न्हाई. डोस्क फुटून जाग्यावरच सुटला. आता माझी बारी. ह्यो पाऊस न्हाई सोडायची बगा!
मी : न्याहारी उरकली का?
म्हातारीने नकारार्थी मान डोलवली. तिने ठेवलेला तांब्या उचलत बसा दोन घास खाऊन जा. म्हणत आत आलो. पिठलं भाकरी कांदा ताटात घेऊन बाहेर येऊन बघतो तर म्हातारी परडी डोक्यावर घेऊन निघायला तयार...
म्हातारी : घरला म्हताऱ्याक युन बसल्याक अस्सल. येते म्या पुना!
माझं ऐकायला ती थांबलीच नाही. गुणगुणत लगबग चालू लागली..
।। घन व्याकुळ तो हाये श्यामरंगा,
अन् भग्न अभंगात दंग तू पांडुरंगा ।।
------------------------ ✍ मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
+९१ ७३८७९ २२८४३
"क्षणातच"
पि. ओ. बॉक्स क्र.६७,
जगळगाव हेड पोस्ट ऑफिस,
जळगाव - ४२५ ००१

पहिले पाढे..! :-)

♥
एक कालखंड झालाय. सध्या आहे ते लिखाण बाजूला ठेव. नव्या सुरुवातीकडे वाटचाल कर. ऐकलं, केलं, करतोय. पण मुळात मेलेलं लिहिणे माझा पिंड. वेदनेला उसवणे आणि यातनेला तरसवणे माझा आवडता खेळ. जखमांच्या अंगणात जीव होरपळून काढणे. जाणिवांना उसवून आणखी स्वतःला बोथट करत जाणे एकेकाळचा छंद. त्याला बाजूला ठेऊन माझे जगणे तर होते पण रमणे माझं होत नाही. म्हणतात ना शब्द फिरवता येतात पण शब्दात काही लपवता येत नाही. म्हणून हाच सखोल विषय माझ्या तुम्हाला समजायला वेळ लावणाऱ्या किंवा अवघड वाटणाऱ्या शब्दातच.. सोप्प करुन...

पुन्हा आयुष्य गोल झालं
नवं रोपटं गाली हसू लागलं,
ऋतू बदलला जरासा अन्
पुन्हा पहिले पाढे पंचावन्न..!
------------------------ ✍ मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
७३८७९ २२८४३

नयन जरा भिजले..! (मराठी सुफी - सात) :-)

♥
♥ क्षण..! ♥

नयन जरा भिजले..! (मराठी सुफी - सात) :-)

त्या रात्रीच्या डिनरनंतर पुन्हा आपली भेट झाली नाही... तुझ्याबद्दल काय वाटलं हे एकदा भेटून सांगायचं होतं... खरं तर आता या गोष्टीला काही अर्थ नाहीये... तुझा तू मार्ग निवडलास आणि माझा मी निर्णय घेतला... वाटा वेगळ्या झाल्यात आपल्या अन् प्रवासही... पण तरीही पाऊले एकदा माघारी वळतातच...

सांगू शकत नाही मी
माझी रात्र कशी जाते,
अंधारात गप्प रातराणी
अगदी तू तशी वागते...

लुडबुड करावी जरा तर
तू सपशेल टाळून जाते,
आपल्यातलं एवढं अंतर
उंबरठ्यात पाळून घेते...

ना मला काही बोलवे
ना तुला काही बोलवे,
हे सारेच किस्से जुने
तरी वाटतात नवे-नवे...

ओघवत्या प्रवाहात मग
झालं-गेलं सगळं मांडतो,
भर वाळवंटात एकाकी
सावली सोबत भांडतो...

माझं वेड जगाला
न तुझं वेड मला,
तरी गुंतागुंतीचा
हा साराच मामला...

अजून लाजिरवाणे तुला चारचौघात मी करत नाही... दोष माझाच आणि गुन्हाही... फरार आरोपी मी जबाबदार तुला धरत नाही... कवडी मोलाची ही जिंदगी... भावनांचे व्यवहारी मोलभाव मी करत नाही... पटलं तर ठीक अन्यथा फसगत स्वताचीही करत नाही... याचना नाही अन् गाऱ्हाणेसुद्धा नाही... हा उध्वस्त वादळ कोणत्याही परिणामांची पर्वा करत नाही...

पुन्हा पुन्हा तेच तेच
कितीदा बजवायचं,
सांगून थकले रे मी
कितीदा समजवायचं...

लाट किनाऱ्याची नसते
किनारा लाटेचा नसतो,
एकाजागी उभे राहून
प्रवास पूर्ण होत नसतो...

अंतरे निरंतरे झालीत
दुरावे कायमची झालीत,
नियतीचे समज भाकीत
हे आयुष्यच तुझं शापित...

मला काही वाटत नाही
तुला पाहून वाईट वाटत,
तुझी ही फरफट पाहून
काळीज माझं तूट-तुटत...

जळत नाही मी तरसते
सर होऊन तुझी बरसते,
माझीच नसते मी कधी
तुझी होऊन सारं विसरते...

ऐक आता तरी माझं
पुरे झालं उध्वस्त असणं,
शक्य नाही तुझं होणं
शिक आता तरी तू जगणं...

विसर मला सांगून मी चुकले
आठवणीत रमते अन् झुरते,
पण तुझी असूनही कुंकू मी
एका गैराचं भाळी मिरवते..!

.....तो निशब्द होतो... जडावलेली पावले न भिजलेली डोळे जगापासून लपवत रहातो... ओठांचे हसणे जो तो बघतो त्याचं... पण त्याचं मन कोणीच जाणत नाही... त्याची यातना वेदना होऊन कधी समोर येते त्याचं त्यालाही कळत नाही... तरी तो जगतो खोट्या आशेवर... लुभावण्या स्वप्नांवर विश्वास ठेवून... कारण नयन जरा भिजले निश्चित असतील पण श्वास... श्वास अजून थिजले कुठे..?
------------------------ ✍मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
७३८७९ २२८४३

तुझ्यात आणि माझ्यात..! :-)

♥
आठवणी झोप उडवतात...मन सैरभैर करुन डोळे भिजवतात... स्वप्नांचा गंध दरवळतो श्वासात... पण एक "क्षण" तरीही उरतोच... तुझ्यात आणि माझ्यात..!
------------------------ ✍ मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
७३८७९ २२८४३

खाज..! :-)

♥
♥ क्षण..! ♥

खाज..! :)

कितीतरी युगांनी तुला सांजेसह पाहिले आज आहे,
नभातल्या चंद्रासह तुझ्या मुखचंद्रालाही लाज आहे..!

हो, म्हण, "माझं आपलं काहीतरीच काय?" असतंय;
फितूर चांदण्याला काळ्या नभाचाही माज आहे..!

नक्षत्रांचा डोह - मण्यांचा मोह भाळी हा ताज आहे,
काहीही म्हण तू, वाट्टेल ते, हे एवढंच सरताज आहे..!

--------------------------------------------------राज-------,
-------------------------------------------------नाराज----!

--------------------------------------------------------------,
------------------------------------------------- नाज -----!

--------------------------------------------------बाज------,
---------------------------------------------दगाबाज------!
------------------------ ✍ मृदुंग®
kshanatch@gmail.com
७३८७९ २२८४३

("खाज" असंच ठेवावं वाटलं म्हणून..! वाटलं तर पूर्ण करू शकता हं..!) :-)